Öğretemedim

Kıl düğüm tutmaz derler deliler ise öğüt Düz olmayı bir türlü öğretemedim sana Anladım eğilmezmiş kocamış kurtlu söğüt Saz olmayı bir türlü öğretemedim sana

Yol yordam aramaktan ağardı garip başım Yere değdi değecek kalkmıyor karakaşım Tat vermiyor üç öğün yediğim ekmek aşım Tuz olmayı bir türlü öğretemedim sana

Zemherilere kardım tırnaklarım morardı Ayaz vurdu tenime betim benzim sarardı Karakış geri geldi baharlarım karardı Yaz olmayı bir türlü öğretmedim sana

yüreğine sağlık samyeli

Öğrensem ki ne yazar, tutulmayan bir öğüt, Dallarını eğermiş, yükselemeyen söğüt. Kavak onu geçerde, üç mevsim çıplak yaşar Baharın polenleri, doğaya yakar ağıt.

Zaten her sevda derttir, hemde çok ağır bir yük, Gerçekten seviyorsan, onun bileğini bük. O ar duygusu varya, sonsuza dek susturan, Dağlar da küçülerek, olurlar ufak hüyük.

Sevgilerim seninledir siyah Lâle'm.Sen yaz ben yorumluyayım.En derin sevgilerimle....Çiçek...İzmir..

Biz olmayı öğrensek, yeni bizler çıkacak, Sevdanın kaderidir, aşk kanları akacak Sürekli mutluluğu, sürdüremez hiç kimse Bu feleğin cilvesi. can canana bakacak.

👍👍 :) Samyelim eh artık benden söylemesi,dayağı haketmiş artık :) :)

👍👍👍Kutlarım👍👍👍