Oğul

Baba bugün senin ölüm yıl dönümün
Oğullarıma ve bir sana öldüm her gün
Beşiğimden kesme göbek bağımı Baba kesme...






o
ğ
u
l
şimdi
her yer siyaha çalınmış ezel günler
y o k s u n
leyli bir çocuk oturur
saçlarımın buğday sarısına
ah be o ğ u l
vakit süt kokusunun ölümü müydü
kanayan kan kalbimde




zifaf bir gecenin esmer uğultusunda kaldım
tüm duygularımı darbeledim
güne tül çektim
ay düşük yaptı ellerime
mevsimler cenin kusmuş pranga
yıl ö l ü m ahdi içmiş




neyimin sesinde bir bebeğin
ağlayışı
kulaklarım umudun türküsünü duymayan
kara kapkara u ç u r u m




ne yöne dönsem yüzümü
o
ğ
u
l
yüzüm üç arşın kefen bezi
musalla gri gökten bakan
azrail gözlerimde




satsam satılır mıydı hüzünlerimi
alıcısı çıkar mıydı
acılarıma dem vurmuş
katre-i yalnızlığıma




sessiz aklımın izleri paramparça
sensiz yıllar geçecek miydi telve gözlerimden
kimsesiz çaresiz kentimin ışıkları
hangi vakit aydınlanacaktı
bilinmezleri oynadığım gece saatlerinde
yorgunluğum hiçliklere iltica eden ahval
içimdeki binlerce çocuk
aklımın lâ fikrinden intihar ediyorken
tek tek firar edişlerinde beynimi kestim
bıçağımın teri dökülmüyor artık
oluk oluk yağmurlarımı kipriklerimle
siliyorum
bir siliş ki
o
ğ
u
l
içimde yaşattığım
çocuklarım öldüler




dönüşüm yazılamazsa ellerine
bil ki oğul
duran kalbimde canlı bir bombasın
nefes alamayan soluğumda
uçsuz bucaksız sonsuzluğumda
ağlayan yanımda kutsal emanetim
örtülemeyen sürgünümsün
dudağımın kenarında kalan
son busen ile o ğ u l




ey yeryüzü
vebayı mı tenime sürdün
ve ey sen
o
ğ
u
l
yak limansız kentimin
sarı vurgun lâ düşlerini










Adem Efiloğlu'na
Saygılarımla








düngece
yılkurşun
haziran
Tülay Lâl
Lösev