Okşanmamış Saçlarıma Siner Kokun Erguvan

ve ruhuna yenildim
sersefil...
iç çekme vakitleri...
hiç bir bahane kabul edilmez
hiç bir şeye boş verilmez,
gezerken parmakların yüzümün kıvrımlarında...
eriyip gider zaman
uyanırım uykumdan
silik bir hayal gibi geçiverir anlam
gömülür gözlerim gözlerine
mor bir ürperti ellerimde...





senin gizemli sevdandan kuvvet alır yüreğim
ilkbahar kokan bir evde
abartılı ya da sade
meylederiz aşka...
ipince bir saatte
kırılır direncim
sen özgesin...
menziline düşüp de ölmezsem
belirir alnımdaki ilk çizgim...
mümkün kılınır sanki yaşanan o an
dönmem dersen yolumdan
vebali ağır belki
kırmak gerekebilir şiiri...








gariptir
sevdana asılı kalır gülüşüm
ne varsa kaygıdan yana yok olur...
ürkek kuşlar uçar yüreğimden
sonra soğuk düşler
sonsuzdur beklenen
ilmek ilmek seni işler dudağıma baharın moru...
nafile nazlanmalar ,boşa kanar...
yaklaşır şafak,
öykünün sonu yarım mı kalacak
bilinmez...
avuçlarıma düşen her gözyaşı korkudan
cümle leylalar düşer yakamdan
her biri biçare...
ve kazırım adını göğün mavisine...
beyazımı çalar bulutlar,
savurur rüzgar,
okşanmamış saçlarıma siner kokun
....................................erguvan