Ö(lç) Kaderimin Ateşini

İliştir dudaklarını alnıma
Ö(lç)p kaderimin ateşini
Ki bu
Her şeye rağmen
Seviyorum seni demektir bana

Uyusam,uyusam da unutsam
Kirpiklerim çırpınıp dursa
Ben ağlamasam...

Çekmeliyim üzerime
Sonuna kadar gözkapaklarımı
Ki
Bakışlarım üşümesin
Bu soğuk ayrılık gecesinde

İlk gülüşünün hüzün çukurundan
Yakalamıştım seni
Hatırlasana yar
Ne yarlardan düştük seninle
Kader değil miydi
Yeniden buluşturan
Tenhalaştıkça
Kalplerimizi.

Kaç kere boydan boya kesildim
Gözlerinin meridyenlerinde
Kaç kere buhar oldum
Kaç kere dondum
Sonra çözülmelerim
Damla damla ellerinde

Mutlu bak bana
Mutluyken bak demiyorum
İkisi arasındaki
O tedirgin ayrımda
Seni seviyorum.

Ayrılığın da bir acıma duygusu olmalı
Ki
Katlanılır kılabilsin insan
Hayatı


Şimdi ne desem boş gelecek,
A(ğı)r gelecek gururuma

Belki küçük bir cümleydim
Söylenmesem de olurdum
Söyledin,
Sonra ne söylediğini
Ben bile unuttum

Dokun bana
Dokunaklıca
Bir ayrılık bestele parmak uçlarında
Korkma incinmem
Bas tuşlarıma

Şimdi dağarcımdaki
bütün kelimelerim
sallanıyor bir darağacında
kelimesizim
kim bilir
belki de bu yüzden
ölesiye sessizim

Her gidiş bir sus bıraktı bana
Nihayet kalmaları eşitledim
Susmalarıma
Bitti artık
Karalama defterimin sayfaları
Kapattım beni yokluğuna