Öleyazmanın Arifesi

/kadınlar ve firavunlar
taşları seven kölelerine
kelimelerini hediye etmezler.../

(ben söylemedim...bilmem ki kim söyledi)


aşk adında bir ihtimal fişleniyor gözlerinden
açık renkli bir mürekkep lekesinde
zorunlu bir yalnızlığı paylaşır gibi
ağulu sözcüklerin kaderidir oysa
iliştirilmiş ihanet dipçikleri

anlamaya çeyrek kala
sırtımı dönüyorum güneşe
küskün bulutlar dağılıyor
martı sesleri hangi makamda ağlar bilinmez ama

günlerden pazartesi
öleyazmanın arifesi

bir aşk'la sarmaş dolaş muhabbet
tellalı da istiharedeymiş
cigarayı ot kıvamında tellendiriyormuş
seçemedim...hangisiydi gözlerin

sözlerindi biliyorum
koyuluğunu zifiri bir felsefe tadında içtiğim
daralınca ince ahh çıkıyor dudaklarımdan
ağlamaya müsait ruhum
aldanmaya müsait kimliğimle çıkıyor yola

aşina bir serzeniş gizlenmiş düşlerime
bilirim
kanser başlangıcıdır seni her öpüş

bütün tonlarında hasret
kucaklanmaya değer bir takvim yaprağı şimdi
koparmak ne mümkün
düş bildiğin gibi zamanıma
gölgesi
yüreğimin üzerine çizilen kıvrımlar gibi düş

vaktidir
cinnetime tütsüler yakan
kokusunda örselenmiş leylak baharları

kevserdir
kana kana içtim
ademdan kalma bir dua gibi
kovdukça cehenneminden
tanrı şahittir ki
yine seni seçtim...

alicengizoyunu

(... yorulduğun zaman sev beni...çünkü dinlendiğinde terk ediyorsun...)