Ölmenin Zamanı Değil

Düştü toprağa bir çift yürek
Yarım kalmış bakışlarına
Kara sular inerken
Ne hayalleri vardı kim bilir
Ağlıyor bir kadın
Gelin diyor çocuklar
Dut ağacı sizindir
Kızmıyorum artık
Yiyin yiyebildiğiniz kadar



Bakın!..
Şimdilerde sürgün verdi
Yanan ormanlar bile
Uyanın çocuklar
İndirmeyin tozlu raflardan ağıtları
Doru taylar koşuşuyor çayırlarda
Güneşle bulutlar raks ediyor
Böyle bir günde
Ölmek olmaz



Odun ateşinde çay yapıyor analar
Çamaşır yıkıyor taze gelinler
Tandırlarda ekmek kokusu
Burcu burcu
Bacalarda ak güvercin
Hadi çocuklar hadi
Uçmanın vakti değil
Yakmalı şimdi zamanı
Ekmeli umudu sarı başaklara



Sarılmalı günler geceler
Ve uyanmalı şafakta
Sarı buğday taneleri



Vakti değil çocuk
Ölmenin zamanı değil...