Ölüler Konuşamaz

-Despina V-

Griye çalarken silüeti şehrin
işte yanaştı son şehir hatları vapuruda,
gün dönüyor sessiz sedasız
Burgazada'nın açıklarında.
Sen dönmüyorsun!

Nasıl da inanmıştım oysa,
ardın sıra bakakaldığım bu limanda
ayrılmamak üzere tekrar kavuşacağımıza,
umudum tükendi.

Ah Despina!
Dağların asi maralı
göçmen kuş misali zemheride yüreğim
kanatlarım sevda yanığı,
çığlık çığlığa,sana ulaşma çabasında.

Tanıdığın o adamdan eser kalmadı.
Yalnızlığın gür memeleri emziriyor zihnimi,
bütün şarkılar hicaz geliyor,
keder son günlerde daima raksta.

Duy sesimi Despina!
Ölüler ne kadar konuşursa o kadar duy,
gözlerime mil diye geceyi çekiyorlar
ruhum dayanılması zor bir azapta.