Ölüm Kaplamalı Aşk

Bir kadehlik hayattan dökülme vaktiydi şarap gibi yüzünün.
Gece toplarken saçlarını
yere düşen birikintine bakarak,
gözlerinde mahsur kalmış bir ıslaklıktı dolunay
Sesin yol yorgunu bir kuş gibi
uzanmıştı dudaklarının arasına
Avuçlarıma alamıyordum
Hayat senin içinde boş bir yer ararken
sen kalkıp yaşlı bir ölüme yer veriyordun
Oysa ayakta yolcu almak yasaktı;
sen ölmek zorunda kalıyordun

Çaldığı an küfredip
beş dakika sonrasına erteleyemeyeceğin alarmdı ölüm
Çoktan kalkıp gitmiştin zaten uyandığımda.
Öptüm yatağın boş tarafını
Yastığına dökülmüş ellerini topladım
Çarşaflara sarılmış
koruma gayretindeydi namusunu sensizlik;
Oysa sen öldüğün gün
ben onun çıplak vücudunu tümden gördüm!

Sen büsbütün benden çıkarılmışken
Ben kederin sağ alt köşesinde sıkışıp kalan
sıfırın altında unutulmuş bir sayıydım!

Kollarımdan bir çit çekememiştim
yüz dönümlük gidişine
Saklayamamıştım seni
bir gülkurusunu saklar gibi
defterimin arasında
ölümden!

Varlığım dudaklarınla yaptığım antlaşmanın
altına atılan bir imza kadardı en fazla

Öpüşler yürürlükten kalktı
Fesih edildi aşk...