Ölüm Oyunu

Taa yıllar önce
Küçücük bir çocuktum
Ama gözlerim'de yaş
Yüreğimde ateş vardı...
O yaşta kaybetmiştim umudumu
Yok olmak'la var olmak arasındaydım
Korkuyordum yaşamaktan artık...

/Çünkü acıyı üstlenmiştim
Kaybetmiştim biriciğimi
Duramıyordum onsuz
Buda benim kaderim olsa gerek.../

Her ayın on yedisin'de
İçimde bi hüzün
Gözlerimde yaş
Yüreğimde ateş olurdu
Her mevsim bana kış
Her doğan güneş bana gece gibiydi...

Ay bile sanki küsmüştü bana
Yıldızlar yüzüme gülmüyordu geceleri
Yazın kızgın gecelerinde damla damla akan gözyaşlarımla
Üşüyor titriyor ölüyordum sanki...

Soluyor eriyordum günden güne
Kurumuş ağaç gibi her geçen gün hayata küsüyor
Mutsuzluğumda son günlerimi yaşıyordum sanki
Taaaki yüreğime bi ışık gelene kadar...

/Mutlu olmayı öğrendim yıllar sonra.../

Sevmeyi unutan ben
Aşka yelken açtım yeniden
Kan ağlayan bu yürek
Mutluluktan serpiliyordu
Sevmek-
Sevilmek-
Aşk-
Aşık olmak-
Ne güzel şeymiş meğer...

Şimdi hergün onu düşünüp
Onu gözlerimin önüne getirip
Onun bakışlarını hayal edip
Günümü öyle geçiriyorum
Mutlu olmak ne güzelmiş Allah'ım...

Gece uykuya dalmadan önce resmini öpüyor
Sabah'ta onun aşkıyla uyanıyorum
Artık geceleri üşümüyorum
Mevsimlerimde kış gibi geçmiyor
Yıldızlar'da bana benım için parlıyor
Ay bile artık gözlerimin içine bakarak gülüyor

Herşey bi tarafa bıraktım
Acı-
Dert-
Çile-
Umutsuzluk-
Gözlerimde kan-
Bunları unuttum bile
Yaşamak çok güzelmiş
Ölümü düşünürken
Ölmemek için dua eder oldum

sadece altı hece ve yalansız bir sevgi
Beni hayata geri çevirdi...
SE-Nİ--SE-Vİ-YO-RUM
Ve
Yalansız AŞK

Artık bende mutluyum....