Ölüm Seni Kuşattığında

acı ağulu dikenler gibi
ruhunu daladığında
öfken kızıl bir küheylan gibi
damarlarında koşturduğunda
keder yaşlı bir ağaç gibi
üzerine devrildiğinde.. duracaksın

durup, gümüş bir su misali
akan sabahın tazeliğine bakacaksın
yüzyıllar öncesinden haberler taşıyan
kargaların sesini dinleyecek,
çiçeklerini koklayıp derin bir soluk alacaksın

Ölüm seni kuşattığında
tam da o sırada...

hayaller kuracak
sevdiklerini düşüneceksin
ve seni sevenleri
özlediklerini getireceksin aklına
ve seni özleyenleri

acıyı, öfkeyi, kederi
ulu bir gölgeliğe yatıracaksın bir zaman
inci avcısı gibi ta derinlere dalıp
bütün istiridyeleri tek tek açarak
bir sevinç arayacaksın

hayallerini, hatıralarını, sevdalarını,
özlemlerini, şakalarını
bir bir yerleştireceksin içine
hayat denilen mucizenin
armağanlarını kucaklayacaksın sıkıca

geçmişine, sevinçlerine, hayallerine
yaslanıp güç alacak
bir çiçek iliştireceksin yakana
sevdiğin türküyü mırıldanacak dudakların

Ölüm seni kuşattığında
tam da o zaman
hayatı düşüneceksin...