Ölüm T/uzaktı Gözlerinde
Muazzam Emine Ergüney'e...
'Çevir beni yanıma Işın
Ne sağıma ne de soluma...'
S/atın taşını duvarını
Bana kokusunu verin dünün
Kolunda salınan bileziğin
Teninde çarpan kolyenin
Ruh ahengini teslimleyin sözlerime
Yığın taşı toprağı
Kimse çalmasın gecenin kapısını
Süpürün düne ait ne varsa
Çekin ipini hayatın
Üşü(t)mesin gönül uğurlamalarım
Varsın açmasın mor menekşen
Ya da selamlamasın v/arını yılbaşı çiçeğin
Ne gam!
Senliği s/arar günüm
Kan ağlar Ganita
Anne yanım sağar gülüşüm
Tıkar yalnızlığımı soluğun
Yıkılır sensizlik öksüz kalışlarıma
Ç/anlar sar(s)ar sana ait duruşumu
Uzar gölgeler yokluk peşrevlerinde
İstemem taş duvar bakımlarını
Ya da arka balkon med cezirlerini
Bana an fırtınalarını s/al anne
Yığ gönlünü entari günlüğüne
S/oluklansın düne ait ne varsa
Ve üfür nefesini
Dua b/ağlarından...
Ürke selamlar eyle gitmelerine
Çağla figanını indirimlerine hatmin
Üç beş kol daha ekle 'hasır'ına hayatın
Al beni toprağının göğsüne
Al da emzir anne...
Hüzünler birikmiş yürekte ve sevgi saygı dolu dizeler sayfalarda ki yerini almış. Zor bir durum ve acı, kaybedilen değer, bir insanın en çok sevebileceği, anne başka söze gerek yok. Hüzülüydü Işın Hocam...👍😅👍
Merhumeye Allah'tan rahmet,sevgili şaire sabırlar diliyorum.Şiirin hüznüne kapılmamak elde değil.Anne olunca yara daha da derinleşiyor.Yüreğin duvarlarını yakıp çıkıyor.