Ölüme Yakın Ayrılık..

Sen yağıyorsun yüreğimin mahrem sokaklarına
Cadde boyu ıslanıyorum..
Sessizlik çöküyor bütün şehre..
Anlamsızlaşıyor deniz..
Maviliğini kaybediyor..

Bir kuş ölüsü gibi ..
Her şey acıya yakın ..
Acı ise ayrılığa mahkum..
Bir yağmur yağıyor ..
Sanki ayrılığı temizlemek için..
Sessizce gökyüzünde
Melekler çarmağa geriliyor..
Her yere bir sükunet çöküyor..
Şimdi bütün çiçekler..
Sağır ve dilsiz..
Hatmi ile yıkanıyor..

Yaprağını döküyordu bütün ağaçlar..
Ayrılık gelmişti mevsimlere..
Fırtınalar esiyor sevdamın üstünden..
Bir çam devriliyordu..
Asırlardır şahit olduğu sevgiler..
Yitip..
Gidiyordu..
Susmak istiyordu bütün yeryüzü..
Toprak artık kendine acılar verip..
Sevgilere açmayacaktı..
Yağmurlar artık aşkların üstüne yağmayacaktı..
Özgürlük artık prangalanmış sevdalara mesken olmayacaktı..
Her şey ölüyordu..
Sessizce..

Giderken sadece donuk gözlerim ile bakıyordum..
Anlam vermek istiyordum bu gidişe..
Veremiyordum..
Ve
Veremedikçe kendimi kaybediyordum \ Kendimde..
Gökyüzünün puslu havasında ..
Her şey hazırdı ayrılık gününe..
Sen bana bakıyordun..
Ben kendimi gördüm gözlerimde..
Sen yine hafif titrek sesinle..
Yüzünde duran sönük mum alevinde..
Dudakların bir neşterin en kesin vuruş darbelerinde..
Elveda sevgilim ..
Elveda...
Sözcükleri çınladığında kulaklarımda..
Artık...

Herşey gri bir kan pıhtısıydı...
Adımlarım ağırlaşıyor..
Ayaklarım vücudumu kaldıramıyordu..
Kulaklarımdaki o ses..
Çınlayan sessiz çığlıklar yüreğimde..
Kurşuni bir tavır vardı içimde..
Sanki bülbül kafesinde..
Ölüm vardı bu gece..