Ölüme Yüz Çevirmiş \ Çoçukluk Yıllarım...

Bir kızgın yağ misali akıp gidiyor zaman
Anlamsızlıklar içinde
Bir cendere misali dönüp duruyor ömrüm
Takvim sayfalarının anlamlı günleri gibi
Doğum günümde figüranlar sahnemde..
Belki de aldatıyorum kendimi başka bir yürekte..
Ama herkes aldatmıyor mu zaten ..
Düşüncelerinde..
Hayalinde..

Gökyüzünün maviliğinde kaybetmiyor muyuz
Zamanı...
Denizlerin pembe saatlerinde ..
Ömrümüzün en güzel
En anlamlı günlerini yakmıyor muyuz
Bir deniz fenerinde..
Şimdi yakamozlarla yansıyan ben miyim yoksa...
Düşüncelerimin arasından akıp giden .
Dipsiz karanlık bir kuytunun kenarında..
Tanıdık bir ses

Çocukluğum..

Ses tonu hüzne yakın bir melodi..
Duyduğumda kuru bir çiçek hücresi gibi
Suya hasretlik çektiren..
Bu çocuk ben miyim...

Gözleri efsunlu bir bulut ..
Sanki birazdan ağlayacak gibi..
Yüreğimin en mahrem yerine..
Mabedime yağmurlar yağdıracak..
Elleri çamurlar içinde , üstü başı toz..
Bana bakarken bir ölümün tebessümlü yüzü..
Saçları yana taranmış..
Günahlardan arınmış..
Bana hem kızan ,hem de acıyan kızıl kıyamet ..
Ruhumun derinliklerine mühürler vuran
Suskunluklar dağıtan ..
Bu yansıyan ben miyim ..

Zaman akıp giderken ..
Yüreğimin en derin yerlerine
Kendi mezarımı tırnaklarımla , kanatarak kazıyorum...
Göz pınarlarıma ektiğim yediveren gülleri
Şimdi ölüme yakın nefesimin son sözleri..
Bedenimin çürümeye yüz tutmuş ömrü..
Bıçakladığım çocukluğumun masum sesleri..
Şimdi mezarımda kafamı vurduğum musalla taşım..
Ve gene ağlayan ..
Sessiz çocukluk yıllarım