Ölümle Dans

Sen,ihtiyar gökyüzünün
Mavi renkli türküsü;
Gece uyku tutmadığında
Kaç kere kalkıp
Aynı pencereden
Karanlığın içinden
Kör bir noktayla göz göze geldin.

Kaç kere
Yüreğini buza yatırıp
Soğuttun
Mevsimsiz zamanlarda

Bu gecede cezalısın diyerek
Ağzı leş gibi kokan ayyaş
Yalnızlığını susturarak
Odaya kilitledin
Üstüne zincirler vurarak.

Evet
Sen bayım
Umudunu yitirip
Şakağına dayadığında
O soğuk namlunun içinden
Çıkacak kurşun gibi söz için
Kaç defa tetiği çektin
Her tetiği çektiğinde
Seni bir kere
Bir kere daha
Yendim diyebildin
...Ölüme

Cesaret sınavı değil ki!
.

Varla yok arası
. .

Son tetik
. . .

O son tetik düşmeden
Gözlerinin önünden
Geçti mi koca bir hayat
Ölümle dans ederken
Kefenini hazırladın mı hiç.

Sabah ezanında selan okunurken

Hiç
.... Ölümle
Tanıştın mı?
Kendi şiirini yazarken.

Saydın mı?
Hesabında
Kaç nefes alışın kaldı
Sana ait olmayan hayatta.

Oysa ki!
Emanetti
İlk nefesin gibi
Son nefesin de.