Ölümsüz Aşk/ın Ölümü

Kalemim elimde,
Sayfalarıma bir bir seni yazıyorum
Kelimelere düşen her harf,
Derinden derine kesiyor umudumu
Ve umudum imkansızlığa akıyor
Ben ise;
Sensizliğin uçurumundan
Sonsuzluğa düşüyorum...


Oysa ki;
Hiç ölmeyecekmişim gibi sevdim seni
Ve kalbim de öyle benimsedim sevgini...


Yokluğun da geçen her dakika,
Öldürdü bütün hayallerimi
Artık seni hayal bile edemiyorum!
Gel gör ki;
Yine gözlerim yaşlı
Yine yüreğim'de acı sızın var
Güneş bile zamanını doğup batmak ile geçirirken,
Ben sensizliğe,
Bir saniye bile tahammül edemiyorum
Sen söyle,ben seni nasıl unutayım yar?...


Sen unutulmak isteyince
Yüreğim öksüz,
Bedenim ruhsuz,
Dertlerim dermansız kaldı
Senden sonra-
Gündüzüm olmadı,
Mutluluk beni bir kez bulmadı,
Ve her an seni arayan bu gözlerim
Birgün olsun gülmedi...


/...Artık yarını olmayan bir günün içindeyim
Ben bu gece'nin sabahını bir daha görmeyeceğim.../

Bütün acılarım bu gece dinecek
Ve ölümün kokusu,
Her bir zerreme sinecek
Sensizliğin dermansızlığını kaldıramayan yürek
Şu zalim dünya'dan çekip gidecek..


Ve ne olur yapma deme bana
Ben sensiz yaşayamam demiştim sana
Sen ise;
Beni bir başıma bıraktın
Bana her gece karaları bağlattın
Bir tek senin için gülen bu gözlerimi,
Her dakika her saniye sana ağlattın
Sen bana,
Hayattayken,ölümü yaşattın
Ne olur bana yapma deme!
Ben ölümü,sen giderken tattım...