Ölürdük Aşk İçin

çok yakınımdaydın, yanımdaydın, gözlerimin içinde
çok yakınımdaydı, yanımdaydı
pervanelere düş kurduran en ateşli masal
karanlığa son verecek gökkuşağı gücünde, renk cümbüşü

vâât ettiğin aşktan çok şey umdum, umutlandım
utanmadım, ne kadar uzak bir o kadar soğuk tutkularımı
avuçlarında ısıtmaktan
ümitlerim tükenmişken karşıma çıkana
çiçek çiçek döküldü yüzüm
yüreğimi emanet ettim intihara meyilli bakışlarına
elimdeki kelepçeye aldırmadan yalnızlığına yoldaş olup
yürümek istedim, ardınsıra
ruhumdaki yaraya merhem ol istedim
sendeki acılara noktayı koyabilirim dedim aklımca
darağaçlarının içinde mesken tuttuğunu bildiğim halde
bıkkınlığını bir gülüşümle sıvazlayıp temizleyeceğime inandım
öyle inançlıydım ki kendime
siyah, yıkık, kül şehrinden çekip çıkarıp seni
zifiri yorgunluğunu kollarımda sonlandıracağıma
çölde serabı arzu eden ama suya hiç dokunamayan biz zavallılara
yüreğimizdeki bir avuç çocukla yeni bir şehir kuracağıma

dedim ki
yalnızlık ölümcül duygu
sevda can yaksada
yaratmalıyım dev bir aşkı...

sevdin mi, sevilmek mi istedin
sevdim mi, sevilmek mi istedim
aynı dili konuşamadık bir zaman sonra
biliyorum
dilimiz çözülseydi

ölürdük aşk için

ölürdük aşk için

kendimize inancımız tamdı ama
birbirimize olan inançsızlığımız yendi bizi....