Omnibüs'e Beş Kala

Sevgilim,

Mavi yarınlı umutlarım,köstek saatimin zinciri,

Ve cebimdeki solcu yanım...

Etimden,dişimden arda kalan,

Günlerdir biriktirdiğim harçlığım ile geldim sana...

Selda Bağcan şarkıları dinliyorum ütüsüz gömleğimle,

Henüz barışamadım düz çizgileri ile hayatın

Altı oklu bir bayrağın camıma vuran kırmızılığı

Ve belediye hoparlöründe cızırtılı bir ihtilal çığlığı...

Paris'ten bindim Omnibüs'e,

Daha yeni tanıştı şehrim at kokulu sokaklara

Bu gidişle eşyalarım düşecek yaylının üstünden

İyisi mi ben sana çırılçıplak geleyim,

Gecenin koyu ayazında ısınayım peçkalı sobanda.

Sen kestane koy,ben çayını memleketimin

Ve bir türkü kalsın dudaklarımızda öpüşürken;

Ne yemek ne içmek ne tadım kaldı

Garip bülbül gibi feryadım kaldı
Alamadım, eyvah, muradım kaldı
Ben gidip ellere kalan dünyada........

Sonra bir gök gürültüsü ayırsın bizi yapışan tenlerimizden,

Bir yağmur damlası düşsün çatlak damından içeriye,

Ve ıslansın hasret kalan ellerimiz...

Bir sabah sevgilim bir sabah,

Güneş doğarken,

Çatısı yamalı evimizin damından üzerimize

Sen çocuklarımızı uyandırıyor olacaksın baharlara...

Ve sen; yüzü bana dönük uyanan sevgilim

Bir savaştan arda kalan,

Barut izlerimi takip et sevdamın

Susmasın dilinden türkümüz hep hatırlayasın...

Ve bir mektup senden bana cephenin en ateşli yerinde,

Söyle bu kaçıncı ayrılık daha...

NOT : 

Omnibüs : 19 yüzyılın sonlarında ABD ve Avrupa’da kullanılmış ve şehirlerde en yaygın ulaşım araçlarından biri olan, büyük, kapalı ve yaylı bir atlı araçtı.