Ömrümden

Ömrüm
Hiç olmazsa rüyalarımda götür
Razıyım yürek kalıbımdan taşan hayallerime
Sürüklesin yine asfalt yoksunu sokaklar
Nasıl özledim toprağın tozunu
Kessin nefesimi yutabilirim tütün yerine
Rüzgar çatlatsın yine koşarken ellerimi
Ve
Takılsın yoksul ayaklarımın terliği taşlarına
Mesela
Gidelim seninle kış günlerimize
Varsın olmasın kızağımız
Naylon poşetlerle salalım gülüşlerimizi beyazın üzerine
İliklerimize kadar donalım meydan okuyalım hastalıklara
Hatırla ömrüm say günleri geriye
Gitmeyelim mi çatısına manzara düşmüş evimize
Bağırsın annem
Telaşımla al götür beni okul bahçeme
At beni zeytin bakışlı kadının kollarına
Başımı koyarken timsahsız gözyaşlarımla
Nuran Albayraktar'dan isteyelim yine
Hayra yorulmayan rüyalarıma gir ömrüm..
-Öğretmenim
-Bana sarı pantolon alsana...


Not : Nuran Albayrak, ikinci annem ilk öğretmenim