Ömrümün Harman Yeri

hayatı anlamak istedikçe
kendimden uzağa düşüyorum
yok,ki usulsüzüm
hangi pencereden baksam ya karanlığa düşüyor zaman
ya ötesinden korkuyorum bütün sonraların

zamanı biçiyorum mevsimsiz
sabrımdan artakalan yok,ki ömrümün harman yerinde
bütün vakitlerle büyür kavgalarım
ya ben tutarsızım ya kaderde ağır yüküm

kim bilir,ki kimler tanır
kimler duyar dili laldır şikayetim
ar/sız sokaklar uzanırken adımlarımda
çırıl çıplak ötelerde takatsız kalır cesaretim

ahıma kaç çığlık taşıdım
birer birer tükendiler beyhude
kaç kirpik kapandı gözlerimin üstüne
kaç tılsım öldü dileklerimde

ben üşürüm
tenimde zemheri eller dolaşır düştükçe
buz tutar üstümde dünyanın bütün yalanları
koynumda gerçeklerim can verir mazlum
ve masum

kayıp soluklarım kaldı fırtınalarda
ruzgarlara nefesim karıştı
umutlarım savrulurken kuytularda
ben beni aradım kendimde