Ömrün Üzerine Söylence

1.
sen söyleme sesim
ne benden adam olur ne senden şiir
başımı kaldırsam ayan olur
tanrılar hükmüdür ömür
öyleyse sür sende
gözlerin mavi, saçların kızıl
bir gece de yalnızsa
ölür şair

biri bana anlatsa
ömür kan boyamaksa çocuk elleri
ateşi yaratmaksa
bir gece de katledip bin köyü
her birini teker teker yakmaksa
çıksa biri anlatsa
neden yaşar öyleyse şair

2.
akşamda sırtı açık bir ev
eve karşı durmuşum
şairse, söylesin tanrı
o deli gerçeği

evde iki kişi
birinin saçları açık ayakta
birinin sakalına yaş düşer
öpüşürler
evde derin hüzün, kederli
birine gitmek düşer
birazdan polis gelir
biri gider,
götürürler.

söyle bana tanrı şairsen eğer
göremem
kimdi giden

3.
kumların üstünde dört çocuk ölür
gözlerinden yalan döker bir şeytan
yalnız ağla denilenler ağlasın
hani her yangına kömür taşıyan

ben ağlayamam değil
o kumdan köyün ölenine
hem de gerçek ağlarım, hem de öyle yalansız
ha bu kördüğüm, şeytanların söktüğü gözlerimle

4.
sen söyle yine de sesim
kader uslansın
madem bir tanrıya da inandın
bugün o sana inansın

bin mülteci getirip öte köylerden
istif etmek kan düzenine
ve öylesi her yalan düzenine inanıp
açmak bacaklarını ölümüne
hak değil.
ak değil bak elleri

ve inan vacib değil kardeş katli

5.
akşamda başı bozuk bir türkü
hep aynı öyküyü anlatır;

-ekmek ve şarap
oturup bölüşsek kadın
biz seninle bölüşürken ekmek ve şarap
bin aşık bölüşse bizi-

bin şair sesi çoğalsa birden
birden telaşlı bir çocuk
gelse koşup
haber etse kötü günler sonundan
sen ellerini tutsan
ağlasan bir kere mutluluktan

6.
bana hep bilmediğim yerden soran bir tanrı var
ve göğsümde bir ağrı
bilsen nasıl
öyle üstüne şiir yazılmaz bir kağıt
bilmem nedir sırrı

uzun kulesinde
çırılçıplak bir adam
-tanrılara yakın mı

öteki
yerin yedi kat dibi sarinde
-tanrılara uzak mı

bu şehri terk etti tanrılar
yangınlar yönetiyor bu ömrü - töreyi
zindanlar daha temiz kürsüden
'bende şu dünyaya geldim giderim'
ömür geçmez oldu kaderden
-hak mı

7.
yıkılsın demir zindan.
her fikir tek hücre.
çoğalsın parklarda çocuklar
bir oyunu var kaderin
çocuklar bozacaklar

sen sus söyleme sesim
ne benden adam olur ne senden şiir
bırak çocuk söylesin
başımı kaldırsam ayan olur
tanrının hükmüdür ömür
öyleyse sür sende
gözlerin mavi, saçların kızıl
bir gece daha yalnız kalacaksa
ölsün şair