Ömür Ertesi

Değişiyor insanlar hava, su, toprak gibi
Bakıp sis perdesine güneşten korkuyorsun
Sararıyor gözlerin güzdeki yaprak gibi
Çıplak dala tutunup düşünden sarkıyorsun
Bir bilseler bir bilsen ve bilsek hep beraber
Güvercin kanadında saklanmış kötü haber
Kimi alınyazısı, kimi der buruk kader
Güneşi solduranlar geceleri derbeder




Görmez misin ay üşür yıldızlarsa nazende
Faraza arş delinmiş bulutlar yamalanmış
Gözyaşları süzülür yağmur gibi bazen de
Baktığın her bir zerre kocaman bir yalanmış
Hatta sen ve suretin, başıboş hayallerin
Kıvılcım bakışların çelişkili hallerin
Kaşın, gözün, varlığın; umarsız ahvallerin
Sahteymiş, yalanmış hep sığındığım ellerin




Tan vakti giderdik hep aynı yolda el ele
Velhasıl dikenlerin yollarımı kanattı
Sorun sende değildi zamandaydı mesele
Onla iyi geçinmek bu devirde sanattı
Küflenmiş nimet gibi nedir bu keskin koku
İlk vahiydi aslında Rabbim buyurdu oku!
Kitaptan bîhaberler sapladı kalbe oku
Doyurmadı hiçbir mülk gözü aç karnı toku




Ne fark eder ki söyle ay küsmüşse kime ne
Ağıt yakarmış dağlar maziyi uğurlarken
Güller âmâ kuşlar lâl bu kara düzen de ne
Gözyaşı dökmeyen yok zamanı ağırlarken
Sen ayarsız bir vaktin hüzne kurulan sesi
O hapsolmuş ömrüne açılmıyor kafesi
Kiminin gönlü kara kiminin aç nefesi
Bu hırs bu nefret neden yok ki ömür ertesi