Önce Ruhunu Esirgedi/dilsiz Kaldım...

-Önce ruhunu esirgedi -


Bense;


Bana bıraktığı gecenin
Kızıllığını örttüm üstüme.


Mavilikler gücü yettiğince kızıllıkla yarışmakta...
(Kızıllık önde gidiyor bir adam boyu farkla.)


Ne mi yapıyorum?


Şimdi bırakıp her şeyi bir kenara
Kapıma bırakılan bu piçi;
Bir kadeh şarapla kutsuyorum...


Rengi nasıl inançsızlaştırıyor bir görseniz.


Sanki umurunda da...


Gülün hadi
Gülün çekinmeyin;


Bakın ben hala
Bıkıp usanmadan
Esrik uykuların
Anadan üryan düşlerinde
Akla sığmayan ayrıntılara gizliyorum o adamın gözlerini


Rivayete göre son bakış son nefestir ya...


Gece inadına uzun
Pişmanlık deseniz bir adam boyu daha yaklaşmakta...


Ellerimi sıkıca bağladım.
Gözlerim zaten evvelinden beri kader çizgisi silinmiş avucunda.


Yeminliyim,
Açmayacağım kapının o kahrolasıca kilidini
Dili içinde kalasıca...
Onun da sesi duyulmasın
Eşiğine adı/mı değmeyecek olduktan sonra.


Yeminliyim yeminli olmasına da


Ah bir dönüp baksa;

Bir umut belki
Hani baksa ardına


Görecek adım gibi eminim.


Dilimin ucunda bed/dualar
Nasılda ıssızım aslında...



Haziran'2009 Aydın...