Onu Bekliyorum
İnsan kalabalığında yüzüme serpilen,
Çiğ damlacıkları!
Asit yağmurlarıyla karışmış sanki
Değdiği yeri öyle bir yakıyor ki!
Feryat ediyorum ama duyan yok, herkes sağır!
Sesim kısılıyor sonunda.
Artık acılar o kadar canımı yakmıyor,
Hissetmiyorum!
Gökyüzüne bakmaya cesaret edemiyorum.
Gözlerim puslu bakıyorum, etrafıma.
İnsanlardan ne bir saygı ne de bir sevgi
Beklemiyorum!
Ruhsuz canlar dolaştıkça etrafımda
Usulca uzaklaşıyorum!
Keskin kayalıklara tırmanmak,
Avaz avaz bağırmak istiyorum.
Duyan yok!
İçimde oluşan kocaman bir boşluk!
Çığlık çığlığa ağlıyorum,
Ben sadece onu bekliyorum.
Sevdamın, bu kadar yakacağını,
Bilemezdim!
Canımı, yok edercesine acıtacağını,
Ölüme bile hasret bırakacağını.
Sonsuz hayatım, sonsuz zamanım yok!
Bir gün toprak olacak, bu bedenim.
Ruhum ise yine arayışta,
Ne acı!
Umutsuzluk değil benimkisi,
Hiç gelmeyecek biliyorum.
Şiirde sevgiye özlem yoğun duygularla dile getirilmiş.
Hayat onsuz acı veriyor, ölmek istesede insan, ya gelise diye, ölemiyor da.
Ama finale katılmıyorum sevgili şair, ne zaman, nerde aşık olur insan hiç belli olmaz. Sadece yaşamaya devam, yaşamak güzel nede olsa.
Tebrikler.