Öp Beni Nefesimden

Yine bir yol buldu yalnızlığım,
Çok kalabalık geliyor üstüme.
Seni haykıran nefesim,
Öpülmek istiyor hissiyatından.
Kendini tüketmeden incitmeden,
Kırsan gönlümün zincirlerini...

Nefs-i müdafa yapmayacak kadar,
En az aşk kadar acizim bu akşam.
Öfkeni alev yapıp yakma ne olur,
Buğulu akşamıma.
Bu aşka,
Bitti diye üzülen ben,
Yaşandı diye sevinen sensin...

Atma beni güz sancılarının kollarına,
Heder edip kışların karlı yollarına,
Salma beni zifiri karanlıklara...
Her taşın altında bir bahane arama,
Sevginin şevkatini sararak gel usulca,
Gel bağdaş kur otur soframa...