Öpmeli Şiir

Gözlerindeki nemi silmek istedim kirpiğin caydı
Sevgiyle güneşi avuçladım
Kayan bir fay'dı
Seni figürlerde inci gibi saklarken bir ömür kaydı
Geç kalma diyordu dil \ sen
Düşmek üzere rüzgârı esti serinden
Korkma eşiğine geleceğim
Öpmeli şiir gözlerinden

Esen fırtınaların matemine kendini kaptırma
Sen mahzenimin derinlerindesin
Koyardım resmini incinir ' figür koydum '
Sen kalbimin içinde geçici değil hevesim
Bir ömür sende kalır umurunda değil dünya
Aldırdım nazlı sözlerinden

Bir buse isteyecektim kısa soluğumla yutkundum
Rüyalarımı süslerken canım iliklerime dokundun
Sana şiirim şifa dilesin diye didindi
Aşınadır gönlüm
Sözlenir mi dersin sevgi yakan
Sevdalı nergislerinden

Hadi nazlanma ay batmak üzere şavkı yüzünde
'hilâlden kalan'
Son cümlem devrilmek üzere
Siluetine göz gezindi
Mahcup bir edayla bakınıyordu
Sar der gibi
Geleceğim şafak vakti
Ay doğarken süzülen huzmelerinden

Tatlı bir nida bıraktı peşinden gelen ayak sesi
' bir ömür bileyen '
Gör masum yakarışları seni seven yürek yalın
Güneşin doğuşu gibi
Süzülsün sevgi nemli nemli
Hücrelerimi sürükleyen izbelerinden.


2010.11.11