Orkinos Bonmarşeli Ve Sırılsıklam Bir Salıncak Hikayesi

ıslanma güdülerinin ilk içtihatıdır
çekiciliği tarihten vaki
insan hevesinin
dondurmadan sonraki
ilk mecburi istikameti
usaresi zehirli bir yaşama ilacı
yaşamın kaktüs yataklı kıyameti
işte
aşka değen us ikameti
iplerini görmediğin halde sıkıca sarılman tavsiyeli
bir avuç yere bir dünya sığacak
ve bir dünyayı taşıyacak salıncak hikayesi...!




saklambaç sonrası
hep yarın daha iyi olacak yetiştirilen
kırmızı güllerin, karanfillerin saklama kabı
kıblesiz iman tapınağı
sünger gibi elastiki
ve
iletken olması beklenen tek et parçası
sesi olduğu hatta konuştuğu söylense de
otuzun merdiveni yıkar üzerine bu yalanı
ondan sonra acı nağmelerden duyulur bağırtısı
olsa olsa dilsiz fukara sancısı...!




belki müridine tapılan tek dindir bu
ucunda beyaz bayrak sallanan tek yar
terkedilmesi en zor renk buymuş
çatlakların en çabuk iyileştiği paylı dudak
pembe köşklerde
beyaz çarşaflarda uykulanan
mavi alımlı bedavası en bol rüya güya
kendi tuttuğun şemsiyenin altında
sıkı yağmur yağdırabilmek çabası
sevmek deniyor adına işte
sırılsıklam...!





sağlaması mı!
olmaz mı!

var tabii...

yalancı mersiyeler sızıyorsa çatlaklardan
aşikar boyalar utanıyorsa titrek temaşalardan
menfezinden geçen ahmak borular sarmışsa kafesini
yarısını akideye karıştırdığın yalanlara ana tema ise kelamlar
olmasa da var ettiğin gamzeler mesela
__ bu kadar mı yakışır insana!
ya da sabaha dek beklediğin o hiç yanmayan ışık!
__ ezan okunurken ayrıldık!
__ ne üşümesi! o da benim gibi soğuğu seviyor!
ve şirke en yakın mecrada ise dilinin tüfeği
_ki büyük ihtimal o dünyanın en güzelidir_
işte
avangard jöleli bonmarşe aynalara bakıyorsan sürekli
mesela rüyanda bile
kendiliğinden asılıyorsa oltana bir yanının ağırlığı

ya bir orkinos tuttun demektir uykuda
ya da aşıksın işte adamakıllı...!



ToprağınSesi