Örtmüşlerdi

ÖRTMÜŞLERDİ

Beyazı sevmiştim, kundağımdı çünkü.
Babam deli divaneydi koridorlarda,
Müjde, oğlun oldu dediler,
Beyaza sardırdı, öptü, kokladı.

Çimen lekeleri üst başımızda,
En çok annem kızardı,
?Hadi o çocuk, ya sen koca adam? derdi.
Şerefe yaptık yıllarca kadehleri,
Her başarımı alkışlarla,
Her koşmamı kucağında karşılardı.

Uzaklara uğurlarken,
?Ağlamadım ki, terledim ?derdi.
Hele bir de karşılarken,
?Kırılmadık kemik bırakmazdın be baba.?

Hedefsiz gemiye rüzgar yardım edemez,
Dalgasız denizde herkes yüzer derdi.
Dağların aşığıydı, dağ adamıydı,
Dinlerdi rüzgarı, şerefe evlat derdi.

Yenilmezdi ya, yaş kemale ermişti,
İtirazı yoktu kimselere, azraile bile.
Hani sevdiğim beyaz vardı ya,
Kundağımdı.
Sevemiyorum artık,
Sarıp sarmalamışlardı babamı,
Kefenimiydi, neydi ?

Bir musalla taşı, sonra bir mezar,
Son yolculuk dediler,
Gel evlat dediler.
Yalvardım,
Örtmeyin babamı,
Öpecek beni, şerefe diyecek,
Yakacak dudakları yanaklarımı,
Uzaklara uğurlarken ağlamayacak,
Gözleri terliyecek,
Yarınlarımıza evlat diyecek, şerefe diyecek.

Öpemedi, terleyemedi gözleri,
?Yarınlarımıza evlat? diyemedi,
Şerefe kalkmadı eli,
Çimen lekeleride yoktu,
Örtmüşlerdi bile.
Örtmüşlerdi.

04.03.2009.Yaşar KOPUz.İst.