Öykünce
Ah
Çirkin tırtıl
Parlaksın
Lakin
Yumulu gözlerini nede korkunç açarsın
Neresi olursa olsun vatanın
Canım çiçeklerin nektarına tırmanırsın
Seni gidi doyumsuz
Birde özüne gübre
Kokuşmuş meyvelerin çerini çöpünü katarsın
Ama
Tanrı hep şanslı kılmış canlının çirkinini
Ki
Ağacın gölgesinden sıyrılıp
Güneş batımına dek
O mozaik kanatlarınla salınarak uçarsın
Deminde anlam adını malakit taşından alman
Ve hayret kelebek olman
Ahh ah ömrüne hayranım...
İlk fabl denemem ve neden?
Edebi bakışımı beğenmeye bilirsin, duygu ve düşüncemi hoş görmeyip eleştirip hatta tenkit edebilirsin ancak kişilk haklarıma edebiyat çatısı altında; vicdan muhasebesi yapılmış satırlarımdan alıntı yaparak çiğnemene, üzmene özüyle duygu ve düşüncemi çirkinliklere sürüklemene sabır göstermeyeceğim...
Gel ! Ama hoş gel , insanlık kalıbımızın gerekliliği neyse öyle gel hatta yetersizliliğimi edebiyatın en yüksek basamağına taşısın beni sözlerin ki; bir nazar boncuğu gibi hafızamın gerdanında taşıyabileyim...
En masum paylaşım değil midir şiir?..
Ben de bu şiire hayran oldum. Çıt çıt kırılıverecek gibi naif...
Çok sevdim...👍 TEBRİK VE SEVGİLERİMLE ASLI' cım...
Necip Bey saygı benden teşekkürlerimle..
Ceydam hoş geldin
O' muhteşem yüreğinden öpüyorum 👧
Konu güzel, işleniş daha güzel, İşte öyle ibretlik bir hayat neydi ne oldu daha ne kim bilir... ???? Kaleme saygılar