Oyundu
Öğrenmişti gülerken gözlerinden pırıltılar saçmayı.
O kadar parlardı ki gözleri gülerken,
Karşındakinin gözleri kamaşırdı.
Göstermezdi kimselere ardındaki hüznü.
Sevdiği bir oyundu bu.
İnsanları böyle kandırmayı öğrenmesi çok zamanını almıştı.
Bilmediler o pırıltıların akmaya izni olmayan yaşlar olduğunu.
Hiç bilemediler.
Öldüğünde ruhu tertemizdi;
Dışarı akıtmadığı yaşlarla, bir ömür yıkanmıştı.
ya ne kadar acı dimi hep içindekileri saklayayarak gizlice yaşamak bence hayat en bayat yaşanmışlıklar abidesi....
Göstermezdi kimselere ardındaki hüznü. Sevdiği bir oyundu bu. İnsanları böyle kandırmayı öğrenmesi çok zamanını almıştı. Bilmediler o pırıltıların akmaya izni olmayan yaşlar olduğunu. ... güçlüyü oynarız çoğu zaman halbuki doğal olmak ve kendimizi yaşamak en güzeli.. hüzünse hüzün,sevgiyse sevgi..
ktlarım sayın BAHAR ÇOK İYİ BİR DERSTİ..
tebrikler yüreğinize sağlık arzu ablcım👍😙🤐
Sıkıntılarını asla dışarı vurmayan yüzünde hep gülücüklerle dolaşan bir insanın hazin öyküsünü işlemiş ve nefis bir şiire dönüştürmüşsünüz.tebrik ve sevgilerimle..
her zmn derim hayat bir oyun,insanlarsa bir aktör...işte herkes rol yapıor...neyse bu kdr saçmalık yeter..şiir güzeldi ablası,yüreğine sağlık