Özlek

ahir risalesinde
son cennet kovumluğum
sayrıma yüklenmiş sonsuz özlek yolculuğum
sırat-ı müstakim üzre her kelimem
her lakırdı ümitsiz doluşmuş özlem heybeme
dilimde notaları sol anahtarı hasretin
parmaklarıma tınısı düşüyor
güftesi ayrılığın

gözyaşım kavrulmasında
mavi bir hilal kaş edalığı
esiyor esaretime saçlarındaki gül lodosu
yeşil yontu gözlerini özlüyorum sevgilinin
mermer yüreğime inen çekiçten sevgisini

iren kokularında mavi düş sarhoşluğum
belki hummalı titremelerime çiğnemlik karanfilimdi
yada aşk hastalığıma efsun pazubendimdi

ıssız çoraklığımda bereket susamak vardı
emzirmek tüm seviliğinden
bebeksi aşk saflığımı

illegal öpüşmelerimi bıraksam gül dudağına
çuvaldız dikiminde yüreğine ulansam
umursuz serseri asiliğimde
soluduğı göğüne ufuksuz bakmak
''seni seviyorum'' diye haykırmak
ümitli tek dileğimdi