Özür Dilerim

Gidiyorum,
Hadi sevin artık.
Bak istediğin oldu sonunda,
Sessiz sedasız,
Geldiğim gibi gidiyorum,
Sonu olmayan bu er meydanından.
Yine yalnız,perişan,yine bir başıma.

Ne bir umudum
Ne de en ufak bir hevesim,
Kalmadı artık bu oyun da.
Aşk iki kişilik bir oyundur.
Oysa ben hep üşüdüm,
Hiç ısınmadım ki,
Ne senin koltuk altında,
Ne de bu sevdanın kuytularında.
Hep yalnız neferdim,
Her zaman garip,her zaman bir başıma.

Bilirmisin?
Şafağı sancılı
Gecelerde kaç nöbet tuttum?
Bilirmisin?
Müezinin ilahı sesi arşı alayı titretirken,
Ona nasıl eşlik ettim ?
Bilirmisin kaç seherde aşkına secde edip
Seni yaradandan diledim?
Nereden bileceksin,
Sen hiç bir zaman benim yanımda olmadın ki.

Ah bir bilsen
Bir bilsen kaç yıldız vurdum gözlerimle,
Senin olmadığın gecelerde.
Pusuya yatmış kahpe bir miliitan gibi,
Hüzünle cenk ettim her gece.
Yine de,
Ne sonu olmayan nöbetlerim bitti.
Ne de bir künyem oldu bu sevda ocağında.


Bir başıma nöbet tutmaktan,
Sonu olmayan boş hayaller kurmaktan,
Yorgun düştü artık gözlerim.
Bu gece son gecem,
Yarın şafaklar söker sökmez,
Senin gönül ocağından
Kendimi terhis edeceğim.

//Dengiyle konuşmayanın,
Sesi semadan hoş gelirmiş//

Gidiyorum ama!
Sana son bir sözüm olacak.
Seni kendim den bile çok sevdiğim için,
İnan senden çok ama çok özür dilerim.