Pamfilya

Çocukluğum üzgün uzaklığında
Yıldızlar tutunur gökyüzüne
Ay'ın buğusu olurdu penceremde
Seni yıldız yıldız özlerdim Pamfilya

Babam greyfurt ağacı
Annem portakal hanım
Çiçeklerin gönülden kokusu sarılmış
Ben sevdadan gelmişim dünyaya
Şimdi sevda sızım
Dolgu beton sıkışmış köklerim
Bu yüzden tadım buruk
Dallarım cılız

Bakıyorum da ikimizde ne gereksiz büyümüşüz
Ama uzak ama yakın ama sonsuz kavuşmak

Ana adı güney
Baba adı güneş Pamfilya
Eteklerinde hala kristal fırfırlar
Her yerin deniz her yerin ince naz


Dolunayın sevgilisi kaşmir gecelere Toroslar saklı
Güneşin kızı teninde bronz madalya
Teninden asla gitmeyecek yaz

Attalos kurmuş burçları iyot
Keyhüsrev utkusunda armağan ırkların ülkesi
Küçülüp şehir içinde kalabalık hüzünlerle eskiyor

Çok sesli yağmurlardan
Kimi papatya toplamış narenciye bahçeleri
Kimi hazan turuncu
Tophane meydanında sular dans ediyor
Mutlak değer su
Yankısı heybetli Aspendos

Bulutlar yere düşmüş Hadrian kapısında
Tarihin üç kapısından geçmiş zaman
Sen şehirsin zamana ağlama
Yivli Minare'nin yanında duracak saat kulesi
Gözlerinden bir akrep bir yelkovan bakacak hayat

Yörük Beyi
Bey Dağların'da mahzun durma öyle
Koşsun küheylan
Narçiçeği yordamıyla hadi gel aşka
Dağlar aşktan değil

Ne zaman bir iğde ağacına yaslasam sırtımı
Babadan kalma ellerin
Yani tüme varıp sonra tümden dönerek
Ömrüne güney
Ömrüne kasten
Yıllar yıllar öncesinden
Fikrini denize atmış şair

Burası dünya değil
Cennetten fethedilmiş kızıl topraklarında
Canıma değsin yaşamak


Pamfilya; Antalya'nın antik çağlardaki adı