Panikyatak Odası

en çok gözlerin bindi o trene saat altı
başını gitti
üstüme sinen Haydarpaşada silkelenmeyen sancı
ve peronda ayaklanan mayıs ve bir çok cumartesi
gözlerime doğru koşan ıslak nakış
ay çarpmasıyım bugün çakıl tutulması
bu sefer de şapkadan çıkmazsa mutluluk
gidip süreyanın şiirine asacağım kendimi

yetişemedim gidişine

çalmayan telefon
adresini silmiş mektup içinden
kelimelerle zarf atışlarım sana
nafileyle sevişmek panikyatak odasında

en çok rüzgarla el ele tutuşan saçların bindi o trene
saat altı
başını gitti

tanrının ziline basıp kaçışlarımı saymazsam
fena mı mezar kazmasıyım biraz
bileklerimde yamalı intihar gibi dursa da zaman
bir apartman boşluğunda kendime kızma modasıyım

kalem kırıldı bi'kere
teneşirle yazıyorum bu şiiri musalla kaşıma
alnıma bir çizgi çekiyor
yokluğundan sensizlik beğeniyorum

yetişemedim gidişine
gidişin taze