Papatya

Sunu:

Yüzünü güneşe dönen sevgilere.

Çiy damlası dem vakitlerinde

Bütün yollarından geçtim

bu kentin

Çetelesi roman ayraçlarına figür

Takvim yaprağıyım bu akşam

Sussam sadece sesimi ıslatır bulutlar

Kaldırım kenarı papatyalar

Sanki her yaprağını

Can telaşı ile umarsız bir falcının ellerine

-Ha bıraktı

-Ha bırakacak

Ne falcılara inandım

Ne de üçü kaç geçen vakitlere

Israrla

Göğün ucunda unutulmuş aşkları anlatan

Kafiyesi bozuk şiirleri eziyor eksik dişleriyle

Sevmiyor yaprağına denk gelen düşler

Kavuşmaların mahşere kalışını

Yirmilik ile değişiyorum

İki yirmilik ile değişiyorum

Moda’da gün batımını

Yağmur yağıyor

Şairi asıyor gözlerinden daracık sokaklar

Parmak uçlarımla siliyorum

Gözlük camlarımı

Yanıkkapı’dan geçiyorum

Haliç’e

Deniz kurşun gibi ayaz

Dalgalar en ağır aşkın ağıdını vuruyor iskeleye

Deyimlere paydaş oluyor kalemim

İskele çayımda

Salı pazarı hüznü

Şiirle ölüyorum bu akşam

Rehbersiz sözcüklerin de belleği vardır

Papatyanın gözlerinde

Anafor yalnızlığına denk gelir kimi zaman

Kan ve ter içindeyim

Ateşler içindeyim

Yolcusuz geminin direğine

Şairi asarlar bu akşam

Rengin her halini geçtim mevsimlerden

Kalırsa bana bu mevsimlerden

Şile bezinden bir tuval kalır

Bir de

Bu şehirden avaz avaz selam eden

Papatya falında

Allı Turnam ...