Papatyasından Çınarına.

sen yıllanmış çınar ağacım,
ben kırılgan papatya...
gölgende filizlenmek,
ne büyük onurdur bana...

sen takvimlere sığmayan ömrüm,
ben birkaç yapraktan ibaret soluk,
tarihinde şekillenmek,
ne büyük mutluluktur bana...

sen yolumu aydınlatan şems,
ben sana vurgun mevlevin...
ekseninde dönmek,
ne büyük şereftir bana...

sen hayatımın biricik erkeği,
ben yaralı sevdalardan muzdarip hazan çiçeği,
hiçbir erkek senin gibi dokunmadı saçlarıma,
ellerinin şefkatli ayasında okşanmak,
ne büyük huzurdur bana...

dokunduğum her fidan kırık,
beklediğim her durak karanlık,
ve söylediğim her türkü yanıkken ömrümde,
seninle koşmak umuda,
ne büyük heyecandır bana...

ben hala çocuğum bir parça,
bakma dilimdeki anlamsız özgür haykırışlara...
helinde bir kuş misali öylesi aciz,
ve sana öylesine tutkunum aslında...
kollarında uyumak ne büyük keyiftir bana...

ve düşündüğüm an sensizliği,
yer yerinden oynuyor benliğimde...
küçük kıyametlere gebe kalıyor ömrüm,
üç sur üflemesinde esir oluyorum...

ölüm aklıma düştüğü her an sus oluyor dilim,
cennetten bir yer düşlüyorum sana...
acıyor içimin solgun gülleri,
kanıyorum damla damla...
yokluğun ölüme eş anlasana...
sensiz ölmek,
ahhhh sensiz ölmek
ne büyük ızdıraptır bana,

ne olur
ne olur;
beni hiç bırakma...
baba....


(A-Y)

03/02/2008


sahi
hiç olmayacak mısın baba?