Parantez Arası Ünlem Yarası

'-herşey gönlünce olsun (ben hariç)'*


bana dahil olmadığını
hep haricim kaldığını
ezber ettiren gök yüzüm
yağmurlara sebebim
derdi deva edenim
bırak örselendiğim iklimde hayalime tüneyeyim

_uğramam gerçeküstü zamanlarına!
bir el de ben atmam o vazgeçilmez yorgunluğuna
istediğin gibi t/uzak kalırım yarınlarına
_yeter ki,ünlemlerini vurma yüzümün gün görmeyen karanlıklarına!

ben evvel zaman umut
sen şafak tiryakisi yüreğini sana yakışan kimselerin gözlerinde unut...

meramım bitmez benim
yadımdan silinmez sana dairlerim
olsa olsa şiire düşer o güzelim yıldönümlerim
_senin istediğin yerde kalmayı bilirim!

azat etmese de gözlerin gönlümü
nefeslerim yokluğuna tıkanırken
bu hüzün sıkıştırsa da göğsümü
_susarım
şiir haricine
kendime!

(herhangi biriydim,elinin kiriydim.
bir damla su gördün!
yıkandı ömrüm
p/aklandın tertemizsin!

ah bilmezdim sevgini dünyayı kirlettiğini
hiç öğrenemedim üç beş günlük sevgiler beslemeyi
sevgilinin gözlerinden gayrısı haramdı tabirimde
ne ikinci bahar bildim,
ne yürümek istedim beşinci mevsime
her eylül ölmek istedim aynı iklimde
her mayıs bahar telaşları sevinciyle koşmak istedim
helal bellediğim şimdi bana el gibi bakan sevgiliye

heyhat!
b/öyle değilmiş bu devrin sevdaları
ya her çiçekten bal almakmış işin aslı
ya da bir y/aza sığdırmakmış sevdayı...

biliyorum bir gün kaybolacak bütün gün/eşlerin
adım gibi biliyorum çekip gidecek bakışlarına konan o göçebe sevgilerin

_peki ben neredeyim?
kapı eşiğine dökülmüş bir su birikintisiyim
)

*: i.b.