Payidar Sandığım Gülüşler

Payidar değilmiş meğerse o gülüşler
Ne çok mutluluklara tanık olurken bu gözler
Bir tek bana gülmedi nedense kader...


Bir akşam üstü;
Çalkarası gökyüzüne astım en son gülüşlerimi
Şimdi gözlerim kan çanağı...
Kimbilir kaç denize şifa olurken gözyaşlarım
Ne denizler katıklandı tuzundan
Bana ise;
Hep tortusu kaldı
Hep acısı
Katmer katmer....

Meğerse;
Ne vakitsiz ecellere olmuş bilmediğim doğumlar
Okyanuslara doğru kulaç atarken çaresizliğim
Kimbilir kaç çakıl taşı tanık oldu mutsuz adımlarıma
Bir sen yar!
Bir sen anlayamadın beni
Akıntılara kürek çekti hep sensizlikler...

Şimdi hayatın;
Neresindeyim ben?
Hangi kıyısından doğup batıyor güneş
Daha kaç sinsi gülüşlere tanık olacak bu gözler
Mutluluk bir oltanın ucundaysa
Daha kaç balığa yem olacak bu hayatlar...

Heyhat;
Sür yüzüme o payidar gülüşlerini
Bakışlarını kaçırma gözlerimden
Bir içten gülüşe öylesine hasret ki bu gözler
Mademki öleceğiz, o zaman
Bir içten tebessüme olsun hiç değilse
Giderayak!
Bu son ecel...



_Kardelen_