Pazar Günüydü Ben Öldüğümde
bu deli yürek,
yılları arkasına bir heybe gibi atarak,
ne çılgınlıkların peşinden koştu.
demek ki,
dozu çok yüksekti hayallerimin,
o yüzden beni ,
böyle ağır komaya soktu...
hani, pazara kadar değildi ya,
mezara kadardı ,bizim aşkımız.
ama ben taşıyamadım,
sonsuza, toprağın dibine kadar aşkım.
çünkü, hüzünlü bir pazar günüydü,
ben öldüğümde...
evet evet...
puslu bir pazar günüydü,
seni ellerin yanında gördüğümde...
Çok hoş bir şiir okudum yine kaleminizden..saygı ve selamlarım ile..
Kaleme gönül hüzün dökmük ki; çok yakışmış şiire..Tebrikler
böyle ağır komaya soktu.
Çabuk komadan çık daha çok işimiz var seninle...Kalemine sağlık...Olmadığının farkındayım çünkü şiir haberin gecikmişti...👍👍👍
senin ki olmuş hocam mezarda bulmuşsun kendin de ama diğeri pazar kadarmış malesef güzel bir kurgu kalemine sağlık sayın hocam
kutlarım👍👍👍👍
Ölüm olduktan sonra günün önemi var ki. ölen için bütün gün an, zaman silinmiştir. Kalana gelince yaşamın hayhuylarında arada bir anar o da yalnız kaldığında. Ama şiire güzel yakışmış pazar günüydü ben öldüğümde sözü. Bir ileti olduğundan güzel. Yaşarken ölmek acısı olunca saatler bir süre durmuştur. Takvim bir süre donmuştur ve zaman bir süre yitirmiştin akışını. Aşk olunca boynumuz gelincik kurusu gibi eğilir. tebrikler Metin Bey.