Pencere

Penceremde sonbahar soluklanırken
Gecenin kanatları düşüyor yüzüme
Her ah yoluna boyun eğdikçe
Yüzün dökülüyor ayaklarıma
Bende güftesi aşk soluyan hezeyanın çıplaklığı ürüyor.

Meleklerin intihar çığlıkları kulaklarımda
Avucumu göğe değdirsem
Annemin ölüm ağıtları dilleniyor satır başlarında.

Elim sigara paketine uzanırken
Işıkları sızan pencereden uzaklaştım
Şimdi yanmasa
Yarım kalacak her kelime,tamamlanamayacak sana kapılan cümleler.
Bir adam izlerini süpürürken sustu gece
Kanatlarının altında masumiyete ters düşen kahkahalar dilleniyor
Yaralanıyor her martı elveda kokan gidişlerinde.

Bu kez sonbahara arkamı dönüp pencereye yaklaştım
Kuraklaşıp çatlayan yüreğimin üstüne koydum avuçlarımı
Tutku kokan düşü aldım içeri
Ve sen gözlerini açtın.

Hoş geldim...

Sıcaklığından yoksun avuçlarım düşüyor gerdanıma
Parmak uçlarım yaralarken dünü
Dudaklarımın arasına sıkışan bu hırs;
Bir
Üflesem buz kesecek gözyaşlarında
İki
Düşecek avuçlarına dilimden düşen pişmanlıklarla.

...

Martıların çığlıkları kulağımda çınlarken
Pencereye koştum
Sonbaharla birlikte uçup gitmiş yüzün.