Pencereden Bakan Ördekbaşı

Siyahtı gözlerin,
Sen sevdaydın.

Sana ilk sarı oda yaptığım gibi,
İlk rahmimde taşıdığım gibi,
İlk gününde, bugün gibi.

Hayatta verdiğim en doğru karardın........

Ve açtı sisli resim kapılarını,
Söyleyecek çok şey vardı,
Küçüktün, küçücüktün,
Pencereden bakan Ördekbaşı.

Mutfaktaki aşçı halin,
Kaybolduğun karlı gün,
Ve ellerini ısıttığım soba,
Minik kedi için masaya koyduğumuz tabak,
Yağıyor hatıralardan.....

Kiremit çatılı evlere sordum,
Bana seni söylediler.
Bir boz akşam örttü, trenin penceresini.
Az kaldı, dakikalar sana çalacak.

Ve yağmurdan korktuğun gece,
Sen....sen,
Hangi gri anıya asılsam,
Geceye düşer hayallerim,
Yolları geri gitmek isterim.

Sen hayatta pişman olmadığım tek şeysin....

Yaşamında bir Çınar olsun,
Sevgiden ve güçten yaprakların olsun.
Köklerini sağlam tut Ördeğim,
Yağmurlarda savrulma, canın yanmasın.

Bir Tusso treni,
Okulu asıp gezdiğin ....
Bir Şehrinin treni,
Gidip de gelmediğin, kirli sakalınla.
.................................................

Ve Işıklar yanıyor Şehrinde,
Bir çam ağacının gölgesinde,
Yan evde bir kırmızı abajur.
Akasya kokuyor sokaklarında.

Seni bekliyorum, ayak izlerini,
Çocukluğun gibi.
Mavi önlük, beyaz yaka,
Ödevlerin saçılmış dört biryana.
Ve ben sana ninni söylermişim mesela.

Gurur duymalıyım,
Odandaki,masandaki,
Her bir nota ,bibloya,kitaba dokunmalıyım,
Bebekliğine dokunur gibi....

Mor buzluğu, sarı hırkanı gördüm,
Babanla giymek için kavga ettiğin.
Buzluğun üzerindeki çizgileri hatırladın mı?
Minik kedi yavruyken tırmalardı, gitmeden son kez yaptığı gibi.
Anılarıma mor ve sarı bir çocukluk ekledin,
Birazda ayrılığın izdüşümlerini.
Pencereden bakan Ördekbaşı.

Sakallı yüzünü, bebek gözlerine,
Ya da bebekliğini, kocaman ellerine çakıştırsam.
İşte böyle bir uçurum annelik.
Ve sen mavi denizler gibi,
An be an yanan yakamozlar gibi güzelsin.

Seni, karını, çocuklarını,
Şenlikle bırakıp gitmek isterim
Ve çoğal,
Bundan çekinme,
Bir gün ayrılık yaşasan da,
Hayat seni ürkütmesin Ördeğim.

Evinin sokaklarında bir sevda türküsü,
Bir Ekim akşamında, soğuk değil hiçbir şey.
Hayat burada mutlu bir resim,
Ya da ben öyle biliyorum,

Ayrı şehirlerde,
Ayrı yürekler.
Çarpsa da senin için bebeğim.
Özgür bırak sevgiyi,
Bir gün döner ansızın.
Ve özlemek, avuçlarında tutuşur.
.............................................

Saat,18.55,
Yağmur yağıyor camlarına biliyorum.
Ve Şehrinin ölgün ışıkları, çoktan yandı,
Sen güvenli yalnızlığınla arkadaşsın.
......

Bir düş kur mesela,
Kırlangıç fırtınasına tutuldun mu hiç?
Sürüden ayrı düştün mü?
Kanatların kırıldı mı?
Ve en zoru yaptın mı?
Düşmek ya da uçmak.
Kanatlarının altına yavrunu sakladın mı hiç?
Uçsuz bucaksız gökyüzünü,
yağmuru, karı, fırtınayı toplayıp,
Güneşe yürüdün mü?
Yavrunu uçurdun mu?
Arkasını dönüp giderken,
Hiç ağlamadan...
Düştün mü?
Maviden siyaha,
Köklü bir ağaç oldun mu yeniden?
Dallarını güneşe çevirip.
Ve bir gün üzerine yavrun kondu mu hiç?
Artık ikinizde çok değişmişken,
Geçmiş vedaların tohumunu toprağa attın mı?
Filizlenip güneşe döndün mü hiç?
Bir düş kur mesela.....

Sen hayatta verdiğim en doğru kararsın.
........

Seyfi bakkala gitmişsindir,
Sevdiğin ekmekten almışsındır.
Kirli sakalın, yağmurda ıslanmıştır,
Ellerin lacivert eşofmanının cebinde...
Ve hüzün gözlerin,nemlidir gizlice biliyorum.....

Pencereden bakan Ördekbaşı,
İçindeki yolculuğa sor, sevdayı.
Eskilerden bir anı al mesela,
Sen yüreğine damla arıyorsun, çığ değil.
En serin damlaları topla yağmurdan
Ve yüreğinde göllerin olsun.
Üzerinde çocukluğunun kuşları uçsun.

Saat 18.55.....
Trenin çığlıkları sustu çoktan,
En hain ve en mavi labirenttir raylar.
Yolları ardında bırakamazsın.
Resmeder yüreğine,
Unutmak istediğin, bütün anılar.

Renklerin siyah beyaz olmasın çocuğum.
Sana ne öğrettiysem...hayata dair,
Seni ne kadar sevdiysem...hayat kadar,
Sende ne eksik bıraktıysam....insan olmak kadar,
Bağışla ve unutma......

Şehrin ışıkları,
Yan evdeki kırmızı abajur,
Senin şehrin....
Senin...
Senin.....
18.Ekim.2009/Pazartesi