Pera / Mavi Fonda Duran Mazi

/öncesiz ve sonrasız
mavi fonda duran maziye bakmak
işte bu şehir
beni böyle biliyor.../



tenin çağrısı ritmini bulmuş
nefesin kör saplı bıçağı dilinde
adam başı kurulmuş tuzaklara yalın ayak koşuyordu
tüm argoların kutsal kasede yıkandığı gerçeğini unutarak
...macera peşinde

belli ki bu gece kalbinde biri ölecek
ya da belki doğuracak köşe başında
ıkındığı yalanlarını
geceden sakındığı güzelliği ile...pera

ilk ben gördüm onu
tanrıdan bile çok daha önce
sıfatsız bir tamlama peşinde nefes nefese
salya sümük hiçliğin çelmesinden korkmadan
...ama ağlayarak

kaldırımları boyuyordu dudaklarıyla
acaba kaç kere iğdiş edilmişti düşünceleri
adet günlerinden kalma sancının
dayanılmaz hafifliği içindeyken...pera

dün onu vaftiz eden
pür telaş sokağındaki parfümü ucuz
gururu çok pahalı rüzgarı ardına alarak
ne de güzel uçuruyordu yarınları
...sanırsın ki masum

iki yakadan soyunan ay ışığının utancını örterken
iki yakasından aşk damlayanları emziriyordu boğazıyla
kısacık bir hayat için
iki film birden sinemasında...pera

emin ve hoşnut bir beden imgesi surları
düşeş gelen zarla açılan bacak arası
ne soyunukluk
ne de bir mahcubiyet
...anlasana aşk'a davet

uykusu yarım kalmış bir intihar havasından sızan ışık
alıp satılan düşler resmine yansırken
tutkuya dönüşen bakma sevdasının
görünmeyen gücüyle çağırıyordu sevgiliyi...pera

alicengizoyunu

(...gittiğin gün kendisiyle sevişen, bu kentin kokusuydu...bunu bütün kalanlar bilir...)