Perde

/ordasın
hayatımın beyaz perdesinin arkasında
acı çekmenin az ötesinde.../



bir iç çekişli intihar şimdi gözlerin
eğilmeyi henüz öğrenmiş
dal mahçubiyetinde
uzaktan bir sözle kopup gelen ırmağın kırılması sanki her şey
dokunulmaya ramak kala kaybolan umut
henüz yaşanmamış kederin
kudurgan buyurganlığında mübadele
ne senle
ne de sensiz
kabuk bağlanmıyor bedenime

o perde ki
benim manâmın üstünü örtüyor
geç kalmış hevesler gibi

bir hayatı üstünden sıyırır şimdi sözlerin
yan yana gelince noktasız
küfür güzelliğinde
yalan bir ismin peşinde saklar kendini sanki her şey
kalabalıklardan doğan kimsesizlik
adımların yalnızlık lisanı
söylendiği yerden vurgun süzülür
ne senle
ne de sensiz
gerçek dönüşmüyor dilime

o perde ki
benim dudaklarımın üstünü örtüyor
öpülmemiş hasretler gibi

bir yalnızlığı anlatır şimdi yüzün
kırık dökük sevgilerin
incinmiş isyanında
eski bir fotoğraf sararmışlığında sanki her şey
bırakıldığı yerde unutulmuş geçmiş
sır içinde saklı aşk
dönüp bakılmayan ayna kadar
ne senle
ne de sensiz
simâ benzemiyor gördüğüme

o perde ki
benim yüzümün üstünü örtüyor
ölümsüz aşklar gibi...

alicengizoyunu

(...sen bakma bana...bildiğin gibi ört üstümü,adı ayrılık da olsa...)