Peron'lar Yanıyor ....

Suskunluğa diz boyu açmıştı kaktüsler
Issızlığı yakıyordum dumanlar eşliğinde
Sonra ....
Bir öykü çalıyordum zamanın cebinden
İnsanlığa ihanet gibiydi merdivenler

Ve tren seslerini besteliyordu gece
Ansızın hüzünlerim ....
Gözlerimden düşüverdiler .

Ellerim yüreğimi yokluyordu imkânsızlığınca
Boşluğa değiyordu parmaklarım
Oysa daha dün ...
Tohumlarını ekmiştim sevginin
Toprak serpmiştim usuldan
Ve bekliyordum sokaklarında geleceğin
Yoksa ...
Onlar da mı habersizce gidiverdiler ?

Gözyaşı koridorlarına giriyordu , dünden kalma günler
Yarınlar sessiz bir peron'da yolcu ...
Ben ... hancıların belki de en yorgunu ...
Ve ... hayret bomboş şimdi , ürkek ve korkak
Yüreğimdeki ... en haşmetli gala salonu .

İnsanlığın ... insanlığını yolculuyorum bu akşam
Alevler yansıyor çağlayan yalnızlığıma
Ve suskunluğuma , ilk karı yağıyor mevsimin
Lapa lapa ...
Avuçlarımda eriyor sevginin son kuplesi
Hayallerim en hoyrat modülasyonlarda

Geceli dakikalarımın artık son antrakları
Ve son perdesi oynuyor bakışlarımda ... sakin zamanların
Huysuzluğum gidiyor içimden ...
Umutlarım kaçışıyor telâşla ...
Mavilere koyu bir haciz geliyor ...
Ürpermiş martılar ...
Bilinmeyen sabahlara uçuyor
Çığlıklarda ucuz bir şarkı saklanıyor ... giz dolu
Gözlerim hiç olmadığınca yangın yine ...

Ve .... ıssız Peron'lar ıssızca yanıyor !!!

( Çünkü , insanlığın insanlığı yolcu bu gece !.... )