Pişemedim

Isyanım
Anlık korkulardan geçmiş
Zamansız zincirlerde ellerim
Prangalar vurulmuş aşklara

Sessizim
Hiç haykıramadım dolu dolu
Gırtlağıma kadar,
Doldurmadı bir kahkaha beni

Konuşamam.
Güzel giysiler sarmadı tenimi
Siyah beyaz resimlerde kaldı
Bebeklerimin elbiseleri

Bakamam
Bir kır çiçeği gibi
Ezilmiş sevginin rengi

Pişemedim
Insanlığın hamuru ile
Yalanlarla yaralandım
Kanımda kaynadı zincirlerim
Eridi Eylülün bile elleri
Ben hala çiğim