Poyraz Bir Gülüştü Aşk

uzak dağlara yağan karın soğuğu ile yıkanmış
poyraz üşümek ikliminin kapısını çalıyor biliyorum
yorgunum
bilip te unuttuğum yollardan geçtim
de geldim bu sonbahar bahçesine
aklımı bir yerlerinde unuttum o yolun
ve sâdece yeşil ümidi rehberim oldu

henüz bilinmeyen bir çiçek gibiydi varmak arzusu
neye ve niçin varmak olduğu bilinmeden istenen
dönüş yollarını haritadan silen
dağları unufak eden

belkiler pusulam idi her dönemeçte
ve ben Lût kavminin günahsızı idim ardına bakmayan
arkamda kalan zifiri boşluk idi bakmadan gördüğüm
çıkılmaz yollara çıkıp varılmaz menzile vardım
poyrazın üşümek iklimine komşu olduğu zaman

Kirliydim vardığımda ömürümün kiri vardı ruhumda
Bitkindim ömrümün pası vardı bütünümde
dün olmayan bir şeydi
ve de yarınsız idim
yolların bittiği menzilimde

kurumuş bin ağaç arasında nasılsa yeşil kalabilmiş tek ağacın sararıp dökülen yapraklarının sakladığı bir yeşil yaprak var üzerine titrediğim esirgediğim her gün doğuşunda yeşilini gözlerimle değil ruhumla sevdiğim