Pranga
Tanıdığım beyaz bir köle vardı
Gözünü budaktan sakınmazdı
Hayata candan dört elle sarılırdı
Köle oluşuna hiç aldırmazdı
Bu kölenin elleri nasırlı, yüreği
Güneş gibi apaydınlıktı
Boyun eğer ama asla asi olmazdı
Hayat onu hiç bıktırmazdı
Bir gün prangalarla bir hücreye
Hapsedildi, Zifirden karanlık
Zindanda hep düşündü düşündü
Efendilerle köleleri mukayese etti
Prangalar ayak bileklerini kanatmış
Yaralardan artık iltihap akmaya
Başlamıştı, mutluydu çünkü
İnsanca yaşamış, insanca sevmişti
Efendiler dedi ''içinden'', gerçek
Özgürlüğün tadını bilselerdi
Kendilerini vicdanlarına hapsetmezlerdi
Vicdanım da özgürüm, prangalar
Benim bedenimi tutuyor, oysa ben
Ruhumda mutluyum ve huzurluyum
İşte, vicdanım efendim sensin
Ben sana ölene kadar köleyim
_________________________________
İki türlü kölelik var efendim
Bir iyiye kölelik bir kötüye kölelik
Sözüm nefsimede
Sesleniş .....Galiba :)
Sade sözcüklerle yazılmış gibi görünsede aslında ağır bir şiir...
Kutlarım harikaydı.
Benim bedenimi tutuyor, oysa ben Özgürüm Ruhumla uçuyorum İşte, vicdanım efendim sensin Ben sana ölene kadar köleyim
Güzel bir şiir harika bir finalle noktalanmış...Yüreğinize sağlık...Tebrikler...
Bence enfen bir paylaşım olmuş Kalemine sağlık abla. Şiirlerini begenerek okuyorum.
Tebrik ederim ablacım 👍
Teşekkür ederim İki türlü libas var galiba iyilik kötülük ....insan ğoluyuz hatasız kul olmaz .......ama dediğiniz gibi Gönlümüzün şemsi hiç sönmesin...
Teşekkür ederim Hatice hanım ve arkadaşlarım var olsun ....Sayfamı şereflendirdiniz....
Vicdan muhasebesi hayatla,ara sıra olmalı..
Yürekler hep güneşli ve apaydınlık olsun sevgili Tülay..
Yüreğine sağlık...