Prova!

Tebessümümün kırıklarından
Aşk'ının imlâ hataları dökülüyor...
Alnıma dayadığım namludan
Gözlerinin içiyle vuruyorum kendimi..

Aşk'ı ziyan eden tabağından
Yetim bir akşam üstü kalıyor geriye!

ßak...
Haklılığının ihanetleri dolanıyor kursağıma
Haziran kelebeklerinin küskünlüğünü
Gözyaşlarımla ateşliyorum
Kör bir geceye
Musalla taşı oluyorum sözlerinle...

Göğsüme ektiğin cüzzam kahkahalarını
Avuçlarımdaki libretto çığlıkları susturuyor
Şarkılara olan resitatif eşliğim
Katranı bol denizlere akıyor...

Kör oluyorum haykırışlarımda!

Ruhumdaki hüzzam öfkelerimi
Ölüm provası olan ayrılığa sindiriyorum...

Artık kalbim düşmüyor tuzaklara
İsyan duvarlarıma siper almış askerlerimle
Aşk mezarında şehit oluyorum...