Psikoloji

Ayrılık yağıyor şehre,
Gözlerime imkânsızlığın sağanağı...

Senin her şeyden habersiz,
Benden çok uzakta
Kanadına yüz sürdüğün zümrüdü Anka nın
Varlığı bile yetmiyor bu imkânsızlığı dindirmeye.

Şehir ayrılığa
Ben değiştiremediğim hikâyeme ağlıyorum.

Gözlerimi kapatıp sayıyorum,
1.2.3.4.5...9,10.
Olmadı yeni baştan diyorum.
1.2.3.4.5...9,10.
Yok olmuyor.

Ne öfkem geçiyor
Ne de kahrolası çaresizlik değişiyor.

Bu da palavra diyorum.
Yakıp yıkmadan geçer mi öfke.
Psikolojinin de... diyerek susuyorum.

Küfretmemek için sıktıkça dişimi
Daha da öfkeleniyorum.

Yağmayan kara,
Bu soğuğa rağmen dinmeyen yağmura.
Eldivenlerin içinde buz tutan parmaklarıma,
Üç kelimede bir yanlış bastığım tuşlara

Hepsine en içten küfürlerimi ithaf ediyorum.
Sana suskunluğumu...


Ocak`2009 Aydın...

Hazan çoktan bitti buralarda. Şimdi; zemheri zamanı...