Puzzle

Yitirilmiş ülken olur hüzün
Bir puzzle'nin yap bozu değil yüzüm...

....



Diclede düşürdüm sesimi suya
Ren nehrinden çıkardılar yüzümü
Bütün ırmaklar aynı şarkıyı söyler geceleri
Bütün yıldızlar yalnızdır kendi eksenin de
Akrep dönencesinden geçerken
Eflatun bulutlar yağıyordu içime



Kaldırımlar ıslaktı saçlarını çözerken ay
Ben hiç durmadan günah işliyordum - seni seviyordum
Yağmur şizofren yağıyordu bir aşkı anlatırken
O kent üşüyordu - ıslak bir kuş konuyordu pencerene
Karanlıkta uçan ateş böceğinin-
Buz tutan yalnızlığına tutunuyordum
Kendi gövdeme itiraz ediyordum durup dururken-



Sen yoktun- kendi gözlerime itiraz ediyordum-
Parçalanıyordum düşüp uçurumları -
Bir yanım ayaz da kalıyordu- açıkta kalıyordum - sensiz çıplaktım
Sürekli yaralanıyordum - kendi içime kanıyordum
Anlatamıyordum ?A normaldim bu bendim...
Sen kendini öldürüyordun - bir adamla zehirliyordun ömrünü

Bunu bir sen biliyordun bir de sende ki ben...

Kap kara susuyordun -sen olmaya susuyordun
Bir otopsi masasında bırakıp kalkıyordun sol yanını
Bildiğin bütün küfürleri yüzüne kusuyordun
Gözünü kırpmadan seviyordun - bir şiiri şairinden
Sonra bir umuda yarındır diye bakıyordun...


Dudaklarında aşk çürütüyordu bir şiir
Şeytan aklımı bölüyordu-
Tenine nisan çizüyordu bir martı
Bir ilk bahar cinayeti tasarlıyordum bilmiyordun
Kırk iki derece ateşle öpüyordum seni
Elimi tutuyordun bir çocuk gülüyordu
Özlem tek gecede gebe kalıyordu
Ben beni sana bölüyordum

Unutulmuş bir şiir oluyordum
Kekeme ezberinde---
Öylece soğuyordum cam bir kraterde...