Rabıta

Kaç âminle bitecek ruhumdaki açlığım?
Tek bir şey öğrenmiştim, o da; mutlak hiçliğim





Günlerim sıra ile gidiyorken idama
Mevsimlerden Yunus'un önünde kapı çaldım
Kırık camlar gibiyken, c/emre doldu odama
Temiz başlangıç için önce bir abdest aldım
"Ekber Allah" diyerek âlemi seyre daldım


Fethedildi solumdan yorgun renkli vücudum
Gecem "Allah" lafzını doya doya içince
Gururumu toprağa gömdü yeşil umudum
Sultanlar makamından, tevazuya geçince
Kendi nefsimi kendim alçaltmayı seçince


Yunusa meyledince varlığımı erittim
Sükûtuma söz oldu hikmet fışkıran canlar
Kalabalık dışında aşkı bulmaya gittim
Yalnızlık ilahisi sever aşık olanlar
Zahir ile batının birleştiği o anlar


Elbisemi nur ile diktiğim günden beri
Desteği bıraktılar coşkusuz seyirciler
Şirkin göbek bağını kestiğim dünden beri
Sözlerimde dondular imansız zehirciler
Darağacı kurdular küfürlü fikirciler


Vurulduğum her an'da içime sürgündeyim
Gözyaşlarım ağlarken elimdeki duaya
Alâim-i Semâ'da secdenin rengindeyim
Dilim "Kerim" dedikçe gönlüm gider a'laya
Başlarım ruh evimden Allah'a rabıtaya



2011
MAJ